فردریک ویسمن یک فیلمساز ، مستند و کارگردان تئاتر آمریکایی است. فردریک ویسمن مستند به دلیل توانایی خود در گرفتن تفاوت های ظریف زندگی در موسسات آمریکایی مانند زندان ها ، بیمارستان ها ، دفاتر رفاه و دبیرستان ها ذکر شده است. وی در سال 1963 با تولید یک فیلم سینمایی داستانی با نام The Cool World ، معاینه زندگی نوجوانان هارلم شروع به کار کرد. در ابتدا ، ویسمن یک اصلاح طلب اجتماعی سرسخت بود و فیلم های وی خواستار تغییر بودند. Titicut Follies ، اولین مستند وی ، نمایشگاه زندگی در زندان برای مجنون مجنون در Bridgewater ، MA است. این بحث برانگیز بود و ویسمن را با شهرت بودن یک کاراکتر ترک کرد. چهار مستند بعدی وی همگی نمایشگاه سایر مؤسسات تحت حمایت مالیاتی بودند که برای نشان دادن ناکارآمدی بوروکراسی که نه تنها تهدید به نابودی آنها می کند ، طراحی شده است ، بلکه افرادی را که برای خدمت به آنها بوده اند ، از بین می برد. ویسمن پیام خود را کم کرد و بیشتر روی فرهنگ آمریکایی تمرکز کرد تا به نمادگرایی فعالیت های روزانه در فیلم خود Primate (1974) اشاره کند. در دهه 80 پوند ، او شروع به بررسی مؤسسات در رابطه با ایدئولوژی کرد. بر خلاف سایر مستندها ، کار ویسمن به صورت زمانی پیشرفت نمی کند. در عوض ، بخش ها مانند یک مقاله به صورت موضوعی مرتب شده اند و از طریق دستگاه های بلاغی مانند مقایسه و تضاد برای ایجاد یک ساختار طرح دار مرتبط می شوند. فیلم های او هرگز روایت نمی شوند و از این طریق بینندگان را وادار می کنند تا بین خود سکانس ها ارتباط برقرار کنند. ویسمن گاهی اوقات به فیلم های داستانی ، هرچند به سبک عملکرد غیر داستانی ، مانند دفتر خاطرات Seraphita (1982) و La Derniere Lettre (2002) بازگشت.