مات سیمبر

(Matt Cimber)
نویسنده ، کارگردان و تهیه کننده مت Cimber در سال 1936 به عنوان ماتئو اوتاویانو به دنیا آمد و کار خود را در اوایل دهه 60 به کارگردانی نمایشنامه های خارج از برادوی از جمله آثار F. Scott Fitzgerald ، تنسی ویلیامز و پیش نمایش های ایالات متحده از سه گانه Jean Cocteau آغاز کرد. در طول سالهای تئاتر خود ، Cimber Burning Bright را با جان اشتاینبک بازنویسی کرد که سندی دنیس را معرفی کرد که برای Who's What's Virginia Woolf برنده جایزه اسکار شد؟ (1966). Cimber سپس کارگردانی Broadway Revival of Bus Stop را انجام داد ، جایی که با همسر آینده جین مانسفیلد آشنا شد. مت اولین کارگردانی سینمایی خود را با اتاق مجرد Offbeat مبله (1966) انجام داد ، که آخرین فیلم منسفیلد بود. او این فیلم را با فیلم The Femyle Female (1970) که مبتنی بر یک کتاب پرفروش The Sensuous By J. به عنوان فیلمنامه نویس / کارگردان این فیلم بود ، دنبال کرد ، Cimber یک طنز ساخت که نیاز به این عنوان برای انتشار دارد زیرا ناشر حقوق را از بین می برد. Cimber در اواسط دهه 70 سه تصویر بسیار لذت بخش از Blaxploitation را انجام داد: The Black 6 (1973) ، Lady Cocoa (1975) و The Trashy Trashy the Candy Tangerine Man (1975) که همچنین فیلم مورد علاقه ساموئل ال جکسون بود. مت با جادوگر مزاحم روانشناختی The Witch که از دریا (1976) آمده بود ، به ژانر ترسناک وارد ژانر ترسناک شد. کار بعدی او بر اساس یک داستان ماریو پوزو ، یک درام جنگ جهانی دوم A Time To Die (1982) با بازی رکس هریسون بود. بعداً در همان سال ، مت برای دو فیلم با پیا زادورا با پیا Zadora همراه شد: The Underdrated Butterfly (1981) و Fun Fake-Out (1982). Butterfly (1981) فیلمساز استاد Orson Welles آخرین فیلم بود که برای آن یکی از سه نامزد گلدن گلوب فیلم را دریافت کرد. سال بعد مت با بازیگر زن لورن لاندون برای بازی لذت بخش عمل/ماجراجویی Romps Hundra (1983) و موهای زرد و Pecos Kid (1984) به نیروهای خود پیوست. به نقل از کوئنتین تارانتینو گفته می شود فیلم های مت Cimber از جمله مورد علاقه وی بودند. در اواخر دهه 80 ، Cimber سریال های موفق تلویزیونی Glow: Ladies of Wrestling (1986) را ایجاد و کارگردانی کرد. این نمایش برای چهار فصل در 103 ایستگاه در ایالات متحده به طول انجامید. سالهای اخیر کار Cimber به یک ژانر مستند اختصاص داده شده است. او "یک نماد آمریکایی: Coca-Cola ، سالهای اولیه" (1997) و "تاریخ سازمان ملل" (1996) را نوشت و کارگردانی کرد. او مقدمه هشت دقیقه ای را برای بازدید کنندگان از سازمان ملل ایجاد و نوشت که برای آن یک ستایش ویژه از سازمان ملل دریافت کرد. پس از بیست سال غیبت در تولید تصویر در حال حرکت ، مت سیمبر با درام مستقل میریام (2006) بازگردد.