پاتریک جوزف نوئل پورسل (23 دسامبر 1900 - 3 مارس 1985) یک بازیگر برجسته ایرلندی در صحنه ، صفحه و تلویزیون بود. وی در فیلم سال 1956 موبی دیک و فیلم سال 1962 Mutiny on the Bounty ظاهر شد.

پاتریک جوزف نوئل پورسل فرزند حراج دوبلین پیرس پورسل و همسر دومش کاترین (Née هوبان) ، یک فروشنده عتیقه بود. وی در 11A ، خیابان مرسر پایین ، یکی از دو خانه متعلق به خانواده مادرش متولد شد.

پورسل در خیابان سینگ CBS تحصیل کرد. او هنگام ساخت ماشین های فروش سیگار ، نوک انگشت راست خود را از دست داد و همچنین به دلیل تصادف متفاوت ، در حالی که او یک نجار شاگرد بود ، تمام انگشت شاخص سمت چپ خود را از دست داد ، ویژگی ای که وی برای اثر چشمگیر در فیلم Mutiny بر روی Bounty (1962) مورد سوء استفاده قرار داد.

پورسل فعالیت تجاری خود را در سن 12 سالگی در تئاتر Gaience دوبلین آغاز کرد. بعداً ، او در یک عمل وودویل با جیمی اودا در ایرلند گشت و گذار کرد. پورسل آموزش دیده در کلاسیک در دوبلین ، در سال 1934 به فیلم ها منتقل شد. او در کاپیتان Boycott (1947) ظاهر شد و به عنوان ملوان سالخورده که مرگ او در اولین نسخه فیلم صوتی تالاب آبی (1949) عاشقان را به دست آورد. وی در قسمت اول ، دن اوفلاهرتی ، در قسمت اول ، اعلیحضرت قانون ، از The Rising of the Moon (1957) ، یک عضو خدمه کاپیتان آهاب بازی کرد ، یک بازیگر در لیست آدری های آدریان (1963) و یک بارمن در Mackintosh Man (1973) ؛ دو فیلم آخر توسط جان هاستون کارگردانی شد. در سال 1955 ، او به طور منظم در سریال های تلویزیونی فیلمبرداری شده بریتانیا The Buccaneers (منتشر شده در تلویزیون آمریکایی در سال 1956) به طور منظم و به طور منظم بود. او یک مستند Hibernian ، هفت شگفتی ایرلند (1959) روایت کرد. در سال 1962 ، او شهوت آور ویلیام مک کوی را در Mutiny Lewis Milestone در Bounty به تصویر کشید. او در یک قسمت 1963 از نمایش دنی توماس ، شخصیت دنی توماس ، دنی توماس ، سرگرم کننده ایرلندی را با شخصیت سرگرمی آمریکایی لبنانی بازی کرد. در سال 1971 ، او خاخام دلسوز را در درام موسیقی کودکان پرواز از کبوترها بازی کرد. او موضوع این زندگی شما در سال 1958 بود که او از Eamonn Andrews در تئاتر تلویزیونی بی بی سی شگفت زده شد. پورسل همچنین به عنوان خواننده به رسمیت شناخته شد. اندکی پس از جنگ جهانی دوم ، ترانه سرا لئو مگوایر "The Dublin Saunter" را برای او تشکیل داد. او سالها این آهنگ را به صورت زنده اجرا کرد و بعداً آن را برای برچسب Glenside ضبط کرد. با این حال ، ضبط یک ضربه نبود. همانطور که پورسل سالها بعد به یاد آورد ، "فکر نمی کنم یک نفر در جهان آن را خریداری کند." با این حال ، با گذشت زمان به یکی از محبوب ترین آهنگ ها در مورد دوبلین تبدیل شد و نمایش های هوایی بی شماری را در برنامه های رادیویی دریافت کرد. در سالهای بعد ، از پورسل از روزنامه نگار RTé کلم کانولی سؤال شد که آیا او در این سالها حق امتیاز زیادی را دریافت کرده است. پورسل پاسخ داد: "نه یک پنی. من آن را به عنوان لطف برای یک PAL ، LEO MAGUIRE ، که آن را نوشت. هیچ قراردادی یا هر چیز دیگری را ضبط کردم ، بنابراین من هرگز هزینه ای یا پرداختی دریافت نکردم."

در سال 1981 (در YouTube این 1974 است) او نسخه کلمه ای گفتاری از "دوبلین در زمان های نادر" پیت سنت جان را ضبط کرد.

در ژوئن 1984 ، به پورسل آزادی شهر دوبلین داده شد. نه ماه بعد ، وی در 84 سالگی در شهر مادری خود درگذشت.

در 7 ژوئیه 1941 ، پورسل با آیلین مرمیون بازیگر سابق کودک ازدواج کرد. آنها چهار پسر داشتند.