میکی رونی
(Mickey Rooney)
از ویکی پدیا ، دائر ycl المعارف رایگان
میکی رونی (متولد جوزف یول جونیور ؛ 23 سپتامبر 1920 - 6 آوریل 2014) بازیگر آمریکایی ، وودویلیان ، کمدین ، تهیه کننده و شخصیت رادیویی بود. در یک حرفه ای که در طول نه دهه به طول انجامید و تا مدت کوتاهی قبل از مرگش ادامه داد ، وی در بیش از 300 فیلم ظاهر شد و جزو آخرین ستاره های بازمانده دوره فیلم ساکت بود.
در اوج شغلی که با کاهش و بازگشت به آن مشخص شد ، رونی نقش اندی هاردی را در یک سری از 16 فیلم در دهه 1930 و 1940 انجام داد که ارزشهای خانوادگی آمریکایی را نشان می داد. او یک مجری همه کاره ، بعداً در حرفه خود بازیگر شخصیت مشهور شد. لورنس الیویه یک بار گفت که او رونی را "بهترین چیزی که تاکنون بوده است" می دانست. کلارنس براون ، که او را در دو نقش اصلی دراماتیک خود ، ملی مخملی و کمدی انسانی کارگردانی کرد ، گفت که او "نزدیکترین چیز به یک نبوغ است که من با آن کار کردم".
رونی برای اولین بار در وودویل به عنوان یک کودک اجرا کرد و فیلم خود را در شش سالگی آغاز کرد. در 14 سالگی ، او در نمایشنامه و بعداً اقتباس فیلم در سال 1935 از رویای شب Midsummer بازی کرد. منتقد دیوید تامسون از عملکرد خود به عنوان "یکی از دستگیر ترین بخش های جادویی سینما" استقبال کرد. در سال 1938 ، او در Boys Town بازی کرد. در 19 سالگی ، او اولین نوجوانی بود که به دلیل نقش اصلی خود در Babes in Arms نامزد دریافت اسکار شد و در سال 1939 جایزه نوجوانان آکادمی ویژه ای به وی اعطا شد. در اوج کار خود بین 15 تا 25 سال ، او 43 فیلم ساخت ، که او را به یکی از مترو-گولدوییر که به طور مداوم موفق ترین بازیگران بازیگرهای مورد علاقه و محبوب Mgm Louis B. بود ، ساخت.
رونی از سال 1939 تا 1941 و یکی از بهترین بازیگران آن دوره از بهترین جاذبه های گیشه بود ، اما حرفه او هرگز دوباره به چنین ارتفاعاتی نمی رسید. وی که در طول جنگ جهانی دوم به ارتش اعزام شد ، تقریباً دو سال با سرگرمی بیش از دو میلیون سرباز در صحنه و رادیو خدمت کرد و به دلیل اجرای در مناطق جنگی ، یک ستاره برنز دریافت کرد. با بازگشت از جنگ در سال 1945 ، او برای نقش های نوجوانان خیلی پیر بود اما خیلی کوتاه بود که یک ستاره فیلم بزرگسالان باشد و نتوانست به عنوان بسیاری از نقش ها بازی کند. با این وجود ، محبوبیت رونی با نقش های پشتیبان خوبی در فیلم هایی مانند صبحانه در تیفانی (1961) ، Requiem for A Aweight (1962) تجدید شد ، آن یک دیوانه ، دیوانه ، دیوانه جهانی (1963) و سیاه و سفید (1979) است. در اوایل دهه 1980 ، او در نوزادان شکر به برادوی بازگشت و دوباره به یک ستاره مشهور تبدیل شد. رونی صدها نمایش در تلویزیون از جمله درام ، برنامه های مختلف و برنامه های گفتگو انجام داد و در سال 1982 به علاوه یک گلدن گلوب برای نقش خود در بیل (1981) برنده امی شد.
