Renato Rascel (نام صحنه Renato Ranucci ؛ 27 آوریل 1912 - 2 ژانویه 1991) ، بازیگر و خواننده فیلم ایتالیایی بود. وی بین سالهای 1942 و 1972 در 50 فیلم ظاهر شد. وی در سال 1960 با ترانه "رمانتیک" که در هشتمین دوره از سیزده مدخل قرار گرفت ، ایتالیا را در مسابقه آهنگ یوروویژن در سال 1960 نمایندگی کرد.

وی در سزار و پائولا رانوچی در تورین به دنیا آمد. در تورین بود که والدینش ، که خوانندگان اپرا بودند ، در حال اجرا در حال اجرا بودند ، در حالی که رناتو واقعاً می توانست بگوید که او در مرحله پشتی تئاتر متولد شده است و این همان جایی است که او تمام زندگی خود را گذراند. پدرش سعی کرد با تعمید او در سنت پیتر در رم ، این کار را انجام دهد و ظاهراً این کار به دلیل بزرگ شدن در آن محله ، به پایان رسید که او برای "گروه کر صداهای سفید" سنت پیتر با رهبری آهنگساز لورنزو پروسی به پایان رسید.

در سن 14 سالگی ، رناتو شروع به بازی درام در سالن های اطراف رم کرد. بلافاصله پس از آن ، وی به عنوان بازیگر ، رقصنده و دلقک به خواهران دی فیورنزا پیوست و در سال 1934 به دلیل اولین نقش بزرگ خود توسط برادران شوارتز در اپرتا "آل کاوالینو بیانکو" استخدام شد. در سال 1935 ، وی برای اولین تور خارجی خود در آفریقا به النا گری پیوست.

در سال 1941 او شرکت تئاتر خود را ایجاد کرد و او شروع به توسعه نوع طنز متمایز کرد که در سالهای بعد او را به عنوان مخترع "غیر حس" با عباراتی مانند "دو دوست که یکدیگر را نمی شناختند" تاجگذاری می کند. او تصمیم گرفت تا کار اندازه کوچک خود را برای او انجام دهد ، تنها 5'2 "قد بلند ، یکی از دارایی های اصلی او به عنوان" ایتالیایی ریز "(ایل پیکولتو نازیونال) شناخته می شود و در نمایش خود با پوشیدن کتهای عجیب و غریب بزرگ ، قدم خود را برجسته کرد ، مشهورترین آن یک جیب بزرگ در پشت داشت.

در این زمان او برخی از مشهورترین شخصیت های خود مانند "ناپلئون" و "ایل Corazziere" را ایجاد کرد (یک تقلید در اندازه او از آنجا که Corazziere یک بخش نظامی است که فقط سربازان بالای 6 فوت را استخدام می کند) که او را به محبوبیت فوق العاده ای در ایتالیا رساند. در سال 1942 او اولین سری از فیلم های طولانی ، Pazzo d'Amore (دیوانه برای عشق) را فیلمبرداری کرد و در حال توسعه و ایجاد طنز بسیار عجیب و غریب خود بود. در میان شصت فیلم به علاوه او که در آن کار کرده بود ، یکی از مهمترین آنها ایل کاپوتو (روپوش) توسط گوگول ، برنده گلدن پالم در کن بود.

وی همچنین با آنتونی کوین و آنا مگانی ، هفت تپه رم با ماریو لانزا ، Questi Fantasmi با ادواردو د فیلیپو و فیگارو Qua Figaro Là با Totò ، نقش مهمی در راز سانتا ویتوریا داشت. در سال 1977 ، او در فیلم Zeffirelli عیسی ناصره به عنوان مرد نابینا ظاهر شد.

موفقیت وی در جنگ جهانی دوم عمدتاً به دلیل نقشهای اصلی وی در موزیکال های پیترو گارینی و ساندرو جیووانینی است. سه گانه هنری مسئول وجود "موزیکال" در ایتالیا با Attanasio Cavallo Vanesio در سال 1952 (شامل خواهران سه گانه آمریکایی پیترز ، Alvaro Piuttosto Corsaro (1953) ، Tobia la Condida Spia (1955) ، un Paio d'li (1957) ، Rascelinaria (1957) ، Rascelinaria (1955) همچنین برای یک سال کامل در لندن در تئاتر Piccadilly در سال 1962 به همراه ایل Giorno Della Tartaruga (1965) و Alleluja ، Brava Gente (1970).

منبع: مقاله "Renato Rascel" از ویکی پدیا به زبان انگلیسی ، مجوز تحت CC-BY-SA 3.0.